📚 Ma - Hugo Borst (15-Nov) - Boek Downloaden op kobo

Boektitel : Ma
ISBN: Nee
Totaal Pagina's : 192 pagina's
Jaar : 15-Nov
Categorie : Boeken, Veroudering, Gezin & Relaties
Uitgever : Xl | Uitgeverij
Taal: Nederlands

Warm liefdevol en aangrijpend zijn de eerste drie woorden die bij me opkomen als ik het boek Ma van Hugo Borst moet typeren. In de voor hem zo kenmerkende schrijfstijl met korte krachtige en heldere zinnen beschrijft Borst op prachtige wijze het ziekteproces van zijn moeder die aan dementie lijdt. Van de periode dat ze nog zelfstandig woont tot en met haar onvermijdelijke opname in een verpleeghuis. Daarbij wordt Ma steeds met alle liefde verzorgd door haar twee zoons en hun echtgenotes. Als je zelf in een vergelijkbare situatie zit zoals ik en van dichtbij de vernietigende kracht van meneer Alzheimer meemaakt zul je ongelooflijk veel herkennen in dit boek. Maar ook als je helemaal niet bekend bent met het thema dementie zal dit boek je bij de strot grijpen. De volgende scne waarin zijn moeder nog zelfstandig woont in haar appartement aan de Robert Kochplaats kan je moeilijk onberoerd laten. De wereld wordt steeds verwarrender en angstiger voor haar. Op een avond staat ze voor het raam en gebaart druk naar een voorbij lopende buurvrouw dat er iets aan de hand is. Ze geeft aan dat ze bang is en de buurvrouw alarmeert Hugo. [] O god ik ben zo blij dat je er bent zegt ma tegen me. Ik druk mijn wang tegen de hare. Niks aan t handje ma. Wat lief dat de buurvrouw zo goed op je let. [] Terug in de huiskamer ga ik tegen ma aan zitten sla een arm om haar heen. Zo zitten we een minuutje samen te zijgen.[] Bij zon scne houd ik het niet droog. Je voelt de onvoorwaardelijke liefde voor zijn moeder in de vezels van bijna elk woord. Als zijn moeder net is opgenomen in het verpleeghuis en hij teruggaat naar haar oude huis om nog even geur te snuiven voel je ook zijn onmacht en zijn verlangen naar hoe het vroeger was. [] Het is een vertrouwde lucht die ik in een flesje zou willen stoppen zoals ik mijn moeder van vr haar alzheimer ook het liefst in een doosje had willen doen. Om het dan af en toe te openen om een zinnig praatje te kunnen maken over de boeken die we aan het lezen zijn. [] We leren mevrouw Borst ook kennen als een ongecompliceerde vrouw opgegroeid in een arbeidersgezin die zichzelf ontwikkelde via haar interesse in kunst en literatuur. Een sterke streng maar rechtvaardige vrouw die wereldkampioen troosten was. Toen Hugos bijna vierjarige zoon de diagnose PDD-NOS kreeg vertelden hij en zijn vrouw dit als eerste aan zijn ouders. [] Mijn moeder luisterde en toen ik brak sloeg ze haar armen om me heen. Ik voelde mij weer een kleine jongen. Als er wereldkampioenschappen troosten bestonden dan zou mijn moeder op het ereschavot staan. Toen ik haar losliet had ze het ergste verdriet geabsorbeerd als een schoon keukendoekje het water uit een omgevallen glas. [] Hoe liefdevol en hoe mooi kun je een moeder beschrijven? Een lezeres van zijn kroniek in het AD vraagt of zijn moeder het niet erg gevonden zou hebben dat hij schrijft over hoe het met haar gaat in het verpleeghuis? Zelf zou ze dit namelijk heel erg gevonden hebben. Zijn antwoord is even helder als legitiem wat mij betreft: [] Ik maak haar niet belachelijk ik lach haar niet uit ik val haar niet af door de uitwassen van de genadeloze rotziekte die haar is overkomen tot in detail te beschrijven. Integendeel. Door over haar te schrijven bestaat ma nog: ze is niet afgeschreven ook al is zij een afgeleide van de moeder van wie ik heel mijn leven hou. Ik heb het gevoel dat ik haar met deze stukjes trouw blijf. [] Wat mij betreft had Hugo Borst geen mooier en liefdevoller eerbetoon aan zijn moeder kunnen schrijven dan met dit boek. Stiekem was ik al een beetje verliefd op Hugo nadat hij jaren geleden bij DWDD eens flink de oren waste van de moeder die haar zoontje Tom uitsluitend rauw voedsel te eten gaf: Mevrouw u bent een extremist! Maar met Ma heeft hij helemaal mijn hart gestolen.

Hugo Borst beschrijft in dit boek hoe zijn moeder langzaam overgenomen wordt door de Alzheimer. Hij doet dit op een hele respectvolle liefdevolle manier. In n woord een schitterend boek.

Het boek Ma werd mij aangeraden door een vriendin die mijn persoonlijk situatie kent. Net als de auteur heb ik ook een moeder met Alzheimer. Hierdoor waren de meeste situaties van Hugo zo herkenbaar dat ik zowat mijn eigen moeder er in herkende. Het boek raakte mij hierdoor dus op een persoonlijk vlak. Het voordeel is dat het boek ondanks het zware onderwerp toch geen zware dobber is. Ik raad aan dit boek zeker te lezen als je zelf een familie lid hebt met deze afgrijselijke en mens onterende ziekte. Maar ook als je meer wil weten over deze ziekte is dit boek een absolute aanrader. Ik ben blij dat Hugo Borst dit verhaal geschreven heeft ik hoop dat er nog veel meer over dit onderwerp uit zijn pen komt.

Hartverscheurend boek van Hugo Borst over zijn dementerende moeder liefdevol en met veel gevoel geschreven. Hugo Borst vindt mantelzorger een raar woord maar hij is het wel. Al drie jaar verzorgt hij zijn zesentachtigjarige moeder die aan dementie lijdt. Op ontroerende en vaak geestige wijze schrijft hij over de ingrijpende gevolgen van haar aftakelende geest. Ook beschrijft hij hoe de onvermijdelijke verhuizing naar een verpleeghuis verloopt. Intussen haalt hij herinneringen op aan zijn jeugd en aan zijn moeder in betere tijden. Ma is een liefdevol en prachtig geschreven portret van een moeder en haar zoon. Ma zit hier nu drie weken en elke dag is het raak. Liever zou ik eventjes niet meer gaan. Het is hier verschrikkelijk, zegt ze. Dan zwijgt ze. Ostentatief. Ik leg mijn hand op haar knie. Ze wijst naar de bovenkant van haar hoofd en zegt: Je kan beter mijn kop inslaan. Dan kom ik in de gevangenis ma. Dat is waar, zegt ze en ze peinst en dat doe ik ook peinzen. Peinzen over haar hunkering naar een genadeklap. - See more at: http://www.lebowskipublishers.nl/boek/Ma-T8965.html#sthash.I2ecl9rz.dpuf Toon meer

Recomended Book: